Help, er zit een beest op het dak!

Na nog een laatste nacht in een hostel, hebben we op 21 januari onze camper opgehaald in Cairns. Het is een klein busje met verhoogd dak (zie foto). We zijn diezelfde dag een eind naar het noorden gaan rijden om daar de volgende dag een wildlife cruise te maken. Helaas begon het tijdens onze eerste stop te regenen en is het de dagen erop niet meer droog geworden. Het regende zo hard dat het zwembad van de camping die avond al bijna overstroomde. De volgende dag werd ons de cruise afgeraden, omdat we toch geen beesten zouden zien en de rivier erg wild was.

We zijn daarom teruggereden naar Cairns en hebben daar een tocht boven het regenwoud gemaakt in drie kabelbanen. Dit was ontzettend mooi. Op de heenweg was het nog een beetje helder en konden we de omgeving zien en terug zaten we in de wolken en zagen we slechts de natuur onder ons, heel gaaf! Boven in het dorp waar de kabelbaan heenging, viel ineens alle stroom uit door de regen. We hoorden daar voor het eerst pas van de cycloon die onderweg zou zijn naar dat gebied. Een winkelmedewerker stelde ons gerust dat de cylcoon zou afbuigen en dat we alleen veel regen zouden krijgen.

Veel zin in regen hadden we niet, dus bedachten we dat het handig zou zijn om snel af te dalen. We zijn die avond dus doorgereden naar Mission Beach. Het regende onderweg en in dit stadje ontzettend hard en dus besloten we de volgende ochtend vroeg weer snel verder te gaan. Op de parking van een hostel mochten we kamperen in onze camper. De ingang van het hostel was zo’n 50 meter verderop en als je de camper uitstapte, stond je tot je enkels in het water. We zaten te kaarten toen we opeens een geluid op het dak hoorde. Eerst links achter, toen rechtsachter. Het verplaatste zich steeds over het dak. We keken elkaar geschrokken aan, waarop Lisa zei, HELP, ER ZIT EEN BEEST OP HET DAK! Arjan begon als een idioot op het plafond te slaan, maar het hielp niet. Waarop hij naar voren dook en de lichten en de motor aangezette. Daarna zijn we een stuk naar voren en naar achter gereden en daarna was het weg, GELUKKIG! Maar ja, we moesten nog wel terug naar het hostel om te douchen. Met knikkende knieën en nog altijd zonder een idee wat het geweest kon zijn, zijn we met z’n tweeën onder een paraplu toch maar gaan douchen.

De volgende ochtend zijn we zoals gepland vroeg op pad gegaan. Helaas zijn we die dag niet ver gekomen. Na ongeveer 50 kilometer zagen we voor ons dat er water over de weg stroomde. We wisten niet zeker of wel wel door moesten/konden rijden. Een inwoner van het dorpje riep naar ons dat we door konden rijden, maar dat we niet mochten stoppen. Dus dat deden we. Het water kwam steeds hoger. De beek naast de weg overstroomde en de weg was niet meer te zien. Er kwam zelf al wat stroming in het water. Verschillende lage auto’s konden het water niet aan en moesten stoppen op verhoogde tussenstukken op de weg. Na 5 km ongeveer konden we weer gewoon rijden. Helaas bleek dat 100 kilometer verderop de weg was afgesloten vanwege een overstroomde rivier. We moesten dus overnachten in Cardwel. Omrijden was geen optie. De weg waar wij eerder die ochtend hadden gereden was nu namelijk ook afgesloten. Volgens de eigenaresse van de camping was het volgende dorp onder water gelopen en liepen er krokodillen door de straten. We hebben drie nachten gewacht tot het water zo ver was gezakt dat de politie de weg weer vrij gaf. Dit alles was een bijzondere ervaring.

De ogenschijnlijke saaie camping in Cardwell werd een stuk minder saai, toen een uur na onze aankomst een klein busje naast ons kwam staan. ‘De bruine Jan Smit’stapte uit (een man uit India, geadopteerd door een gezin uit Volendam, die zichzelf zo noemde). Aan één toon van Arjans held had hij genoeg en hij begon gelijk uit volle borst mee te zingen. Samen met zijn Spaanse reisgenoot hebben we ’s avonds heerlijk gegeten.

Na Cardwell zijn we doorgereden naar Townsville. Op 26 januari is het in Australië Australia Day en dat zou naar horen zeggen een soort van vergelijkbare Koninginnedag moeten zijn. We zijn dus die zaterdag onder de plaktattoes van vlaggen van Australië en schmink op ons lijf de straat op gegaan. Helaas, bleek tot grote teleurstelling van vooral Arjan dat de mensen in Australië helemaal geen groot feest vieren, maar gewoon met elkaar genieten van een bbq met de familie onder een boom.

Het was erg warm in het noorden. Het was ’s ochtend om half 10 al 35 graden en voor 1 uur ’s nachts koelde het ook niet af onder de 30 graden. We hebben daarom een tent gekocht en slapen alleen in de binnentent.

De eerder verwachte cycloon had zich in de tussentijd herpakt boven zee en zou aan land komen in de buurt van Brisbane (zo’n 1000 km bij ons vandaan). Het slechte weer ten zuiden van ons zorgde inderdaad voor veel wateroverlast dus we moesten een aantal dagen de website van de regering van Queensland goed in de gaten houden om op de hoogte te blijven van de wegafsluitingen. Wij rijden tot nu toe vooral achter het slechte weer aan. We hebben gelukkig veel zon en weinig regen.

Na Townsville zijn we naar Airlie Beach gereden, vanwaar we een mooie tour hebben gemaakt over de Whitsundays. Helaas hebben we allebei niet zo’n sterke maag, dus na een uur varen waren we beiden misselijk. Na 1,5 uur kwamen we aan in een baai, waar Arjan zijn eerste duik heeft gemaakt. Hij vond het erg gaaf om te doen! Terwijl Arjan onder water was, ging Lisa snorkelen. Een kwal was zo aardig om haar in haar nek en vinger te prikken, dus het zien van de mooie vissen was voor haar snel voorbij. De begeleiders van de tour wisten niet wat voor kwal het was geweest, dus Lisa moest naast de kapitein boven op het schip zitten, zodat hij haar in de gaten kon houden. Er waren zoveel kwallen in de zee, dat na een uur de helft van de gasten was geprikt. Na deze ervaring, hebben we een heel mooi strand gezien met wit zand en een lichtblauwe zee.

Na deze tour zijn we verder afgedaald naar Rockhampten en de dag erop naar Hervey Bay. Die dag daarop hebben we een tweedaagse tour gemaakt naar Fraser Island, werelds grootste zandeiland. We zijn met een grote Jeep het hele eiland over gereden en hebben gewandeld door het regenwoud. ’s Avonds hebben we in een resort geslapen in een echt bed. Dat was wel even lekker na bijna twee weken slapen in de camper of in de tent. Ook op dit eiland hebben we weer prachtige dingen gezien en maar liefst twee dingo’s (wilde honden).

Na Hervey Bay zijn we doorgereden naar Byron Bay. Dit is een klein surfersplaatsje. Hier hebben we twee rustige dagen gehad met mooi weer. Ook mochten we hier eindelijk zwemmen in de zee. Verder naar het noorden is dat namelijk overal verboden, door de kwallen. Veel van de plaatsen in het noorden hebben grote zwembaden midden in de stad, die vrij toegankelijk zijn voor iedereen. De scholen zijn hier weer begonnen dus het is een stuk rustiger geworden op de campings.

Nu staan we op een camping in Coffs Harbour. Het klinkt heel wat, maar er is niets te beleven. Morgen gaan we daarom door naar Port Macquerie op de hoop dat daar wat meer leven is. Voor de komende twee weken staan Newcastle, Sydney, Canberra en de Great Ocean Road nog op het programma. De tijd gaat ontzettend hard (te hard!!), maar dat is natuurlijk ook een goed teken.

In ons volgende verslag lezen jullie de laatste belevenissen van onze reis!

Liefs Arjan en Lisa